Comer e blogear todo é comezar
Entrada por Jesu López (@JesuLopez10)
Bo día, estréome. Ó fin, a esta idade a vida convértese nunha sucesión de estreas, onde sempre nos queda a segunda man (je je). Coma o piso, que máis que de segunda asemella de décimo sexta, e con tanta man… que ningunha quita o polvo. A ver, que non estamos tan mal, como diría Mariano, que estamos trabajando en ello e ao fin e ao cabo o portal está situado entre dous bancos e iso convértenos en casta. Sin pasta, pero qué cojones, casta, a ver se imos ser menos ca ninguén a estas alturas.
Que sómolo capital máis valioso do piso houbéranos pasado ata residindo na Catedral, pero o certo é que vivir ambientados en Cuéntame, axuda de carallo. Quizá esaxero, no fondo temos lavalouza e secadora, que non funcionan, pero témolos, que de aparentar tamén se vive e senón que llo digan a Instagram.
Realmente, as modificacións estéticas que fixemos no piso e especialmente na miña habitación, noutro tempo zulo, parécense aos filtros desta rede social, pero ¡qué filtro! Para que vos fagades unha idea o aspecto inicial era como a foto do DNI de calquera e o resultado como a foto de perfil en Facebook do propio individuo, que no fondo é a mesma merda tuneada, pero os Me Gusta reconfortan e “quitan” complexos.
Ao fin o photoshop fixo o seu cometido e pasei de vivir no Portal de Belén (con Jesús incluido) a Suite do Resort Dr. Teixeiro Five Stars, máis coñecida como “A rochosuite” por aquelo de non perdelas raíces. Que somos moi modernos, pero moito máis das nosas casas. Por certo, gustaríame darlle as grazas ao artífice do cambio, Ikea moitas grazas. Fdo: Un sarriao con pinta de sueco.
Para rematar, volvo ó título para adxuntar
unha foto que xustifica o mesmo. Espero non blogear como comemos, que
un rato somos graciosos pero tódolos días cansamos a Dios.
Usted perdone. Non vaia enfadarse e a
tome tamén co forno, que iso si que é primeira necesidade.
Bueno, plegar e namais. Vémonos no salón a ritmo de conto.
Bo día, estréome. Ó fin, a esta idade a vida convértese nunha sucesión de estreas, onde sempre nos queda a segunda man (je je). Coma o piso, que máis que de segunda asemella de décimo sexta, e con tanta man… que ningunha quita o polvo. A ver, que non estamos tan mal, como diría Mariano, que estamos trabajando en ello e ao fin e ao cabo o portal está situado entre dous bancos e iso convértenos en casta. Sin pasta, pero qué cojones, casta, a ver se imos ser menos ca ninguén a estas alturas.
Que sómolo capital máis valioso do piso houbéranos pasado ata residindo na Catedral, pero o certo é que vivir ambientados en Cuéntame, axuda de carallo. Quizá esaxero, no fondo temos lavalouza e secadora, que non funcionan, pero témolos, que de aparentar tamén se vive e senón que llo digan a Instagram.
Realmente, as modificacións estéticas que fixemos no piso e especialmente na miña habitación, noutro tempo zulo, parécense aos filtros desta rede social, pero ¡qué filtro! Para que vos fagades unha idea o aspecto inicial era como a foto do DNI de calquera e o resultado como a foto de perfil en Facebook do propio individuo, que no fondo é a mesma merda tuneada, pero os Me Gusta reconfortan e “quitan” complexos.
Ao fin o photoshop fixo o seu cometido e pasei de vivir no Portal de Belén (con Jesús incluido) a Suite do Resort Dr. Teixeiro Five Stars, máis coñecida como “A rochosuite” por aquelo de non perdelas raíces. Que somos moi modernos, pero moito máis das nosas casas. Por certo, gustaríame darlle as grazas ao artífice do cambio, Ikea moitas grazas. Fdo: Un sarriao con pinta de sueco.
 | |
| Cena de bois |
Bueno, plegar e namais. Vémonos no salón a ritmo de conto.
¡Voute comer a pixa! Como escribes carajo. Que bárbaro.
ResponderEliminar